وقتی برنامه تحصیلات تکمیلی خود را شروع کردم، اینترنت به عنوان یک ابزار تحقیقاتی در دانشگاه به تازگی شروع به محبوبیت کرده بود.
اعضای هیئت علمی همچنان به شدت به کمدهای بایگانی پر از نسخه هایی از مقالات مجلات کاغذی که با زحمت کپی شده، تغییر اندازه داده شده و برای استفاده در کلاس های خود نگهداری می شدند، تکیه می کردند.
یک کلاسور دخترانه دانشجویی بزرگ نگه می‌دارم که توسط هر جلسه کلاس یا هفته تنظیم می‌شود و یک نسخه چاپی از دستور کار کلاس، مقاله، جزوه، پاورپوینت و یادداشت‌های من دارد.
روزی را به یاد می‌آورم که مشاورم فکر می‌کرد خیلی خوب است وقتی یک درایو انگشت شست برای انتقال فایل‌ها از یک رایانه به رایانه دیگر به او نشان دادم.
در زمانی قبل از ابر، درایوهای فلش و پوشه‌های روی دسکتاپ رایانه، اساتید چگونه مطالب خود را برای کلاس سازماندهی می‌کردند؟ خوب، می توانم به شما بگویم چون من هنوز چیزهای قدیمی را حفظ می کنم.
رابین اس. گرنیر، Ph.D. دانشیار آموزش بزرگسالان در گروه رهبری آموزشی و مدیر دانشگاهی گواهی فارغ التحصیلی در آموزش کالج است.
او فارغ التحصیل دانشگاه جورجیا است و به عنوان معلم انگلیسی دبیرستان و مشاور آموزشی و آموزشی برای مناطق مدرسه و سازمان های غیر انتفاعی کار کرده است.
علایق تحقیقاتی او عبارتند از: یادگیری غیررسمی و تجربی، موزه‌ها به عنوان مکان‌های یادگیری، توسعه تخصص، و تحقیق کیفی. من از آن دسته افرادی هستم که باید کاغذ را در دست بگیرم، ورق بزنم و با دست خودم در حاشیه یادداشت کنم.
بنابراین با وجود اینکه فایل های الکترونیکی برای مطالب کلاس دارم، ترجیح می دهم از روش کلاسور خود استفاده کنم. برای هر درسی که تدریس می‌کنم.
اگر شما مانند همسر من هستید که در فناوری زندگی می کند، نفس می کشد و کار می کند، این رویکرد ممکن است احمقانه به نظر برسد، و این اشکالی ندارد.
چه Google Docs باشد، چه تخته سیاه یا یک صحافی سه حلقه غول پیکر، امیدوارم مربیان کالج رویکردی سازمانی پیدا کنند که در وقت و انرژی آنها صرفه جویی کند و نگرانی کمتری برای آنها ایجاد کند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.