در آشپزخانه ایرانی، رایحه سرگیجه‌آور چای زعفرانی نیوشا شیرین که با رایحه گرم و آجیلی برنج کاملاً دم‌پز شده در هم آمیخته شده، فراخوانی است که از دیرباز به سفره می‌نشیند.
با وجود اینکه زعفران به عنوان گران‌ترین ادویه جهان شناخته می‌شود، اما در غذاهای ایرانی همه‌جا وجود دارد و به طیف وسیعی از غذاها روح می‌بخشد.
همه ما می‌توانیم با سرنخ‌هایی از آشپزهای ایرانی که به طور منظم، اقتصادی و هوشمندانه از این ادویه استفاده می‌کنند، مکرراً و بدون ترس از زعفران در آشپزخانه‌های خود استقبال کنیم.
ایرانیان باستان، در میان دیگر تمدن‌های اولیه، زعفران را به‌خاطر خواص درمانی، تقویت‌کننده خلق‌وخو و تزئینی و بعداً خواص آشپزی آن ارزشمند می‌دانستند.
از آن زمان تاکنون، زعفران اثر غذایی خود را در سرتاسر جهان به جا گذاشته است. برداشت زعفران بسیار پر زحمت است و به همین دلیل هزینه بالایی دارد.
زعفران از گیاه Crocus sativus به دست می آید که دو گل تولید می کند که هر یک دارای سه کلاله است. گل های ظریف در پاییز با دست برداشت می شوند.
باید هر روز صبح چند ساعت قبل از پژمردگی چیده شوند. سپس کلاله ها را با دست کنده و خشک می کنند. برای تولید 1 گرم زعفران حدود 200 گل لازم است.
خوشبختانه برای طعم دادن به غذا فقط کمی زعفران لازم است. در واقع، زیاده روی می تواند یک وعده غذایی را تلخ کند. در آشپزی ایرانی به ندرت از نخ کامل استفاده می شود.
در عوض، آشپزها برای کشش زعفران و استفاده از آن از نظر مالی، نخ ها را با مقدار کمی شکر یا نمک آسیاب می کنند که باعث ایجاد اصطکاک می شود تا پودر ریز به دست آید.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.