قیر از تفکیک کردن نفت خام با تقطیر در اتمسفر و سپس “تحت خلاء” بدست می آید. این ترکیب پیچیده ای از هیدروکربن های طبیعی غیرفرار با وزن مولکولی بالا است که اکثراً متعلق به گروه های آلیفاتیک با زنجیره های خطی یا شاخه ای، نفتنی یا حلقوی و اشباع است.
به طور متوسط حاوی 80-85٪ کربن، 10-15٪ هیدروژن، 2-3٪ اکسیژن و در مقادیر کمتر، گوگرد و نیتروژن و همچنین فلزات کمیاب مختلف است، اما از نظر شیمیایی به مولکول های سنگین تر متصل است.
قیر مورد استفاده امروزه از فرآوری روغن های خام خاصی به نام قیر بشکه ای صادراتی خام بدست می آید که متراکم ترین و چسبناک ترین قسمت آن را تشکیل می دهد.
از حدود 1300 نفت خام مورد اشاره در سراسر جهان، تنها 10 درصد توسط شرکت های نفتی برای ساخت قیر انتخاب می شود. جامد چسبناک، بی اثر و بی ضرر برای محیط زیست، آبگریز است و قدرت اتصال قوی دارد.
ویسکو الاستیک، رفتار آن که بسته به دما و سرعت تنش بین جامد و مایع متفاوت است، به آن انعطاف پذیری زیادی در استفاده می دهد و امکان بازیافت آن را فراهم می کند.
فرانسه به‌ویژه از طریق نوآوری‌های مورد حمایت شبکه فنی و علمی دولتی و شرکت‌های راه‌سازی که شامل رهبران جهانی می‌شود، متمایز شده است.
دو سوم کاربردهای قیر مخلوطی از سنگدانه ها، شن و ماسه و پرکننده آگلومره شده با تقریباً 5 درصد وزنی قیر است: مخلوط های قیری یا بتن. با استفاده از یک روش فرمولاسیون بر اساس اهداف عملکرد.
دستاوردهای قابل توجهی در مواد و دوام با آسفالت با مدول بالا (EME) و بتن قیری بسیار نازک حاصل می شود. این فرمولاسیون های اضافی از یک سو بهینه سازی خواص ساختاری و از سوی دیگر کیفیت و ایمنی سواری را ممکن می سازد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.