سس بالزامیک سنتی از آب انگور سفید تازه برداشت شده (معمولاً انگور تربیانو) که جوشانده شده تا به حداقل غلظت قند 30 درصد یا بیشتر در سبوس برسد، تولید می‌شود که سپس با فرآیند پیری آهسته تخمیر می‌شود.
طعم ها را بیشتر متمرکز می کند. طعم آن در طول سال ها تشدید می شود و سس بالزامیک دلپذیر در چلیک های چوبی ذخیره می شود و شیرین، چسبناک و بسیار غلیظ می شود.
در این دوره، بخشی تبخیر می شود: گفته می شود که این “سهم فرشتگان” است، اصطلاحی که در تولید ویسکی بوربن، ویسکی اسکاتلندی، شراب و سایر نوشیدنی های الکلی نیز استفاده می شود.
هیچ یک از محصولات را نمی توان تا پایان حداقل دوره قدیمی 12 سال پس گرفت. در پایان دوره پیری (12، 18 یا 25 سال)، بخش کوچکی از کوچک‌ترین چلیک کشیده می‌شود و سپس هر چلیک با محتویات چلیک قبلی (بزرگ‌تر بعدی) پر می‌شود.
پوره تازه پخته شده به بزرگ‌ترین چلیک اضافه می‌شود و در هر سال بعد، فرآیند کشیدن و پر کردن تکرار می‌شود.[10] این فرآیند که در آن محصول از قدیمی ترین چلیک توزیع می شود و سپس از قدیمی ترین چلیک قدیمی بعدی پر می شود.
سه دسر در مودنا با سس بالزامیک سنتی: در جهت عقربه های ساعت از سمت چپ، زبایونه، لاته آلا پورتوگز یا کرم کارامل و پاناکوتا.
در امیلیا رومانیا، سس سنتی اغلب به صورت قطره ای روی تکه های پارمیجیانو رجیانو و مورتادلا به عنوان آنتی پاستو سرو می شود.
همچنین برای تقویت استیک، تخم مرغ، یا ماهی کبابی، و همچنین در میوه های تازه مانند توت فرنگی و گلابی و خامه (کاستارد) ژلاتو به مقدار کم استفاده می شود.
سس سنتی را می توان از یک لیوان کوچک برای پایان غذا میل کرد. سرآشپزهای معاصر از سس بالزامیک سنتی مودنا PDO و سس بالزامیک مودنا PGI در غذاهای ساده که مزه های پیچیده سس بالزامیک برجسته می شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.