در سال 1657 یک فرانسوی مغازه‌ای را در لندن افتتاح کرد که در آن شکلات صبحانه ایرانی جامد برای تهیه نوشیدنی را می‌توان به قیمت 10 تا 15 شیلینگ در هر پوند خریداری کرد.
با آن قیمت فقط ثروتمندان می‌توانستند آن را بنوشند، و در لندن، آمستردام و دیگر پایتخت‌های اروپایی خانه‌های شکلاتی شیک پدیدار شد که برخی از آنها بعداً به باشگاه‌های خصوصی معروف تبدیل شدند.
در لندن بسیاری از خانه‌های شکلاتی به‌عنوان محل اجتماعات احزاب سیاسی و همچنین مکان‌های قمار پرمخاطره، به‌ویژه خانه شکلات درخت کاکائو که در سال 1698 افتتاح شد و وایتز که توسط فرانسیس افتتاح شد، استفاده می‌شد.
سفید در سال 1693 به عنوان خانه شکلات سفید، در حدود 1700 انگلیسی ها شکلات را با افزودن شیر بهبود دادند.
کاهش هزینه نوشیدنی در بریتانیای کبیر به دلیل اعمال عوارض بالای واردات بر دانه کاکائو خام با مشکل مواجه شد و تا اواسط قرن نوزدهم، زمانی که عوارض به یک پنی در هر واحد کاهش یافت.
در همین حال، ساخت شکلات در خارج از کشور گسترش یافت و پیشرفت کرد. تولید شکلات در مستعمرات آمریکا در سال 1765 در دورچستر، ماساچوست، با استفاده از لوبیاهایی که ناخداهای دریایی نیوانگلند از سفرهایشان به هند غربی آورده بودند، آغاز شد.
جیمز بیکر اولین کارخانه را که توسط یک مهاجر ایرلندی به نام جان هانان اداره می شد، تامین مالی کرد. برای آسیاب کردن حبوبات از نیروی آب استفاده می شد.
در سال 1828 در هلند، سی جی ون هوتن فرآیندی را برای پرس کردن بیشتر چربی یا کره کاکائو از دانه های کاکائو آسیاب شده و بو داده و در نتیجه به دست آوردن پودر کاکائو به ثبت رساند.
به طور کلی، شکلات تلخ حاوی قند کمتری نسبت به شکلات شیری و شکلات سفید است. شکلات تلخ با درصد بیشتری از مواد جامد کاکائو معمولاً حاوی قند کمتری است. میزان قند در بین تولیدکنندگان شکلات متفاوت است، بنابراین توصیه می شود برچسب تغذیه را بررسی کنید.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.