توان عملیاتی یک اصطلاح مراقبت های بهداشتی است که برای توصیف تعداد بیمارانی که در یک بیمارستان یا یک واحد در یک دوره یک هفته، یک ماه یا یک سال خدمت می کنند، استفاده می شود.
به عنوان مثال، یک بیمارستان می تواند با افزایش اشغال تخت بیمارستانی شاهرود توان عملیاتی را افزایش دهد. نرخ اشغال در بیمارستان ها همیشه زیر 100 درصد است و بیشتر بیمارستان ها دارای ضریب اشغال حدود 65 درصد هستند.
از آنجایی که بیمارستان‌ها به دلیل منابع محدود و تعداد ناکافی کادر پزشکی با چالش‌های افزایش تعداد بیماران مواجه هستند، افزایش کارایی یکی از رویکردهای افزایش توان عملیاتی در بیمارستان‌ها است.
از این رو، افزایش تعداد بیمارانی که یک بیمارستان در یک دوره معین به آنها خدمات می دهد، معادل افزایش توان عملیاتی است. یک بیمارستان چندین راه برای افزایش توان دارد.
علیرغم اینکه بیمارستان‌ها دارای نرخ اشغال پایین هستند، به دلیل ناکارآمدی که باعث ایجاد قله‌ها و دره‌های مصنوعی جریان بیماران می‌شود.
ازدحام بیش از حد را تجربه می‌کنند. بنابراین، افزایش اشغال تخت باعث افزایش توان عملیاتی می شود. یعنی تعداد بیمارانی که یک بیمارستان می تواند در یک دوره معین خدمت کند.
توان عملیاتی می تواند نرخ اشغال بیمارستان ها را حداقل 15 درصد از نرخ اشغال فعلی آنها افزایش دهد. بنابراین، افزایش اشغال تخت بیمارستان ها را قادر می سازد.
تا از ظرفیت تخت و تعداد پرسنل یکسانی استفاده کنند و در عین حال تعداد بیمارانی را که به آنها خدمات ارائه می دهد افزایش می دهد، زیرا کارایی آنها افزایش می یابد.
اگرچه نرخ اشغال تخت کمتر از 70 درصد است، اما ازدحام بیش از حد در بیمارستان ها به دلیل ناکارآمدی در برنامه ریزی پذیرش انتخابی رخ می دهد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.